اگرچه در اوایل قرن بیستم صندلی های اداری بسیار تاثیرگذار از نظر زیبایی شناختی وجود داشت، اما برای طراحی ارگونومیک نقطه پایینی بود.به عنوان مثال، فرانک لوید رایت، صندلی های چشمگیر بسیاری ساخت، اما مانند دیگر طراحان، بیشتر به دکوراسیون صندلی علاقه داشت تا ارگونومی.در برخی موارد، او فعالیت های انسانی را در نظر گرفت.صندلی ساختمان لارکین 1904 برای تایپیست ها طراحی شده است.وقتی تایپیست به جلو خم می شود، صندلی هم خم می شود.
به دلیل استحکام ضعیف صندلی که بعداً به آن «صندلی انتحاری» نامیده شد، رایت از طرح خود دفاع کرد و گفت که شما باید حالت نشستن خوبی داشته باشید.
صندلی ای که او برای رئیس شرکت ساخته بود، قابل چرخش و تنظیم ارتفاع بود، یکی از بزرگترین صندلی های اداری به حساب می آمد.این صندلی در حال حاضر در موزه هنر متروپولیتن است.
در دهه 1920، این ایده که راحت نشستن مردم را تنبل می‌کند، آنقدر رایج بود که کارگران کارخانه‌ها روی نیمکت‌های بدون پشت می‌نشستند.در آن زمان، شکایات فزاینده ای در مورد کاهش بهره وری و بیماری کارکنان، به ویژه در میان کارگران زن وجود داشت.بنابراین، شرکت Tan-Sad یک صندلی را به بازار عرضه کرد که می تواند ارتفاع پشتی را تنظیم کند.
ارگونومی به تدریج در این زمان در دهه 1950 و 1960 رایج شد، با این حال، این اصطلاح بیش از 100 سال قبل از آن پدیدار شد و تا جنگ جهانی دوم مطرح نشد.مطالعات نشان داده است که پس از جنگ جهانی دوم، بسیاری از مشاغل ما را مجبور به نشستن می کردند.صندلی MAA در سال 1958 که توسط طراح هرمان میلر، جورج نلسون طراحی شده بود، از این جهت که پشتی و پایه آن به طور مستقل کج می شد، جدید بود و تجربه جدیدی را برای بدن انسان در محل کار ایجاد می کرد.
در دهه 1970، طراحان صنعتی به اصول ارگونومیک علاقه مند شدند.دو کتاب نمادین آمریکایی کلیدی وجود دارد: «میزان انسان» اثر هنری دریفوس و «مقیاس انسانی» اثر نیلز دیفرینت پیچیدگی‌های ارگونومی را نشان می‌دهند.
رانی لودر، ارگونومیستی که دهه هاست این صندلی را دنبال می کند، معتقد است که نویسندگان این دو کتاب به جهاتی بیش از حد ساده می کنند، اما این دستورالعمل های ساده شده به توسعه صندلی کمک می کند.Devenritter و طراحان Wolfgang Mueller و William Stumpf در حین اجرای این یافته ها، روش استفاده از فوم پلی یورتان قالبی برای پشتیبانی از بدنه را ابداع کردند.
در سال 1974، هرمان میلر، غول صنعت مدرن، از Stumpf خواست تا از تحقیقات خود برای طراحی یک صندلی اداری استفاده کند.نتیجه این همکاری صندلی ارگون بود که برای اولین بار در سال 1976 عرضه شد. اگرچه متخصصان ارگونومی با این صندلی موافق نیستند، اما مخالف نیستند که این صندلی ارگونومی را برای عموم به ارمغان آورده است.
صندلی ارگون از نظر مهندسی انقلابی است، اما زیبا نیست.از سال 1974 تا 1976، Emilio Ambasz و GiancarloPiretti "صندلی صندلی" را طراحی کردند که ترکیبی از مهندسی و زیبایی شناسی است و مانند یک اثر هنری به نظر می رسد.
در سال 1980، کار اداری سریعترین بخش بازار کار ایالات متحده بود.در آن سال، طراحان نروژی پیتر اوپسویک و سوین گوسرود راه حلی جایگزین برای کمردرد، میز نشینی مزمن و سایر مشکلات سلامتی ارائه کردند: ننشینید، زانو بزنید.
صندلی نروژی Balans G که حالت سنتی نشستن راست‌زاویه را کنار می‌گذارد، از زاویه رو به جلو استفاده می‌کند.صندلی Balans G هرگز موفق نبوده است.تقلید کنندگان این صندلی ها را بدون در نظر گرفتن طرح آن به صورت انبوه تولید کردند که منجر به شکایات دائمی در مورد زانو درد و سایر مشکلات شد.
با تبدیل شدن کامپیوترها به بخش ضروری دفاتر در دهه 1980، گزارش‌های مربوط به آسیب‌های رایانه‌ای افزایش یافت و بسیاری از طرح‌های ارگونومیک صندلی‌ها اجازه وضعیت‌های بدنی بیشتری را می‌دادند.در سال 1985، جروم کانگلتون صندلی پوس را طراحی کرد که آن را گرانش طبیعی و صفر توصیف کرد و توسط ناسا نیز مورد مطالعه قرار گرفت.
در سال 1994، طراحان هرمان میلر، ویلیامز استامپف و دونالد چادویک، صندلی آلن را طراحی کردند که احتمالاً تنها صندلی اداری ارگونومیک شناخته شده برای جهان خارج است.چیز جدیدی در مورد صندلی این است که از ستون فقرات کمری پشتیبانی می‌کند، با یک بالشتک شکلی که در قسمت پشتی منحنی کار گذاشته شده است که می‌تواند با بدن تغییر کند تا با موقعیت‌های مختلف سازگار شود، چه دراز کشیدن برای صحبت با تلفن یا خم شدن به جلو برای تایپ.
همیشه یک طراح هست که در حین تحقیق مست می شود، دور خودش می چرخد و آب دهانش را به صورت دنیا می اندازد.در سال 1995، تنها یک سال پس از ظهور صندلی آلن، دونالد جاد، که جنی پینتر او را هنرمند و مجسمه ساز نامید، پشتی را بزرگ کرد و قدرت مانور صندلی را برای ایجاد یک صندلی صاف و جعبه مانند افزایش داد.وقتی از او در مورد راحتی آن سؤال شد، او اصرار داشت که "صندلی های صاف برای خوردن و نوشتن بهترین هستند."
از زمان معرفی صندلی آلن، صندلی های چشمگیر زیادی وجود داشته است.در این میان، کلمه ارگونومی بی معنی شده است، زیرا مطالعات بیشتر و بهتری نسبت به قبل انجام شده است، اما هنوز هیچ استانداردی برای چگونگی تشخیص ارگونومیک بودن صندلی وجود ندارد.
زمان ارسال: ژوئن-16-2023